تصویر فوق در تاریخ 11 مهرماه 1400، با استفاده از تلسکوپ کرونادوی خورشیدی ۹۰ میلمتری سازمان فضایی ایران در فیلتر اچ آلفا به ثبت رسیده است. در این تصویر سه عارضه لکه خورشیدی، شراره های خورشیدی و زبانه های خورشیدی (در لبه های خورشید) دیده می شود. لکه خورشیدی، ناحیه‌ای بر روی سطح خورشید (فوتوسفر) می‌باشد که به وسیله فعالیت‌های شدید مغناطیسی بوجود می‌آید که مانع از انتقال گرما از درون خورشید به سطح آن می‌شوند. این ناحیه‌ها به علت کاهش درجه حرارت سطح به وجود می‌آیند. اگرچه این ناحیه‌ها درجه حرارتی در حدود ۳۰۰۰ تا ۴۵۰۰ درجه کلوین دارند، تضاد دمای این ناحیه با مواد پیرامون در حدود ۵۸۰۰ کلوین به آنها اجازه می‌دهد تا به وضوح به عنوان لکه‌های سیاه دیده شوند. توزیع لکه‌های خورشیدی بر روی سطح خورشید در خلال چرخه ۱۱ ساله تغییر می کند. لکه‌های خورشیدی در آغاز یک چرخه در عرضهای جغرافیایی ۳۵ درجه شمالی یا جنوبی قرا ر می‌گیرند. زبانه های خورشیدی، فورانهایی درخشان از سطح خورشید هستند، زبانه ها متصل به سطح خورشید بوده و تا محدوده ی جو خورشید (تاج) گسترش می یابند. آنها تا چندین ماه بر روی خورشید باقی می مانند. دانشمندان همچنان در حال بررسی علت و چگونگی به وجود آمدن این عارضه هستند. شراره های خورشیدی، درخشندگی های ناگهانی (لکه های سفیدرنگ) در نزدیکی سطح خورشید هستند. شراره ها غالبا همراه با یک فوران جرم تاجی (CME) دیده می شوند. شراره، ابرهایی از الکترون ها، یون ها و اتم ها را از طریق تاج خورشید به فضا پرتاب می کند. این ابرها معمولا یک تا دو روز پس از وقوع، به زمین می رسند.
